yannidakis live παρασκευής – ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΙΟΥΛΗ: ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ ΟΝΕΙΡΟ (μέρος 5/5)
Ο Λευτέρης αραίωσε πολύ από τη ζωή του Νώντα. Αν και εκείνος τον καλούσε συχνά σπίτι ή έξω για διασκέδαση αυτός συνήθως απέφευγε ευγενικά τις προσκλήσεις. Η επίσημη δικαιολογία του ήταν μια καινούρια γνωριμία που είχε. Μόνο τότε ο Νώντας καταλάβαινε κλείνοντάς του το μάτι. Υπήρχαν φορές που μετά τη δουλειά έβγαιναν για λίγο, όμως με την Ιουλία είχαν συναντηθεί ελάχιστες φορές, για ελάχιστο χρόνο με ελάχιστα λόγια.
Δεν είχαν περάσει πολλές ημέρες από τότε, όταν ο Νώντας περιχαρής έφερε στην εταιρεία τα προσκλητήρια του γάμου. Αφού τα μοίρασε σε όλους τους κάλεσε για μια μπύρα εκεί κοντά στη δουλειά αμέσως μόλις σχολούσαν. Κανείς δε θα μπορούσε να αρνηθεί έστω για λίγο. Ούτε ο Λευτέρης. Ούτε καν η Ιουλία. Η παρέα ήταν μεγάλη και η Ιουλία έδειχνε ευτυχισμένη. Ο Λευτέρης όμως δεν ήταν πεπεισμένος. Την κοιτούσε επίμονα προσπαθώντας να υποκλέψει στο βλέμμα της μια αφορμή για να σκεφτεί πως κάτι δεν πάει καλά μαζί της. Μια σπίθα για μια φωτιά που ο ίδιος πριν χρόνια είχε σβήσει. Δεν τα κατάφερε. Κι όχι μόνο αυτό. Τα βλέμματά τους αυτή τη φορά δεν διασταυρώθηκαν ούτε μία φορά. Αυτό ήταν. Η επόμενη φορά που αναγκαστικά θα ξαναβλεπόντουσαν θα ήταν στο γάμο της, εκεί που ο Λευτέρης θα την προσέγγιζε για να της ευχηθεί. Να της ευχηθεί τί, άραγε;
Η μέρα έφτασε. Και ο κόσμος είχε ήδη φτάσει στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας περιμένοντας τη νύφη. Ο Λευτέρης δεν ήταν εκεί, αλλά ποιός θα το πρόσεχε αυτό εκείνη τη στιγμή; Σίγουρα όχι η Ιουλία. Η οποία τελικά έφτασε με τον κόσμο να χειροκροτεί για την πολύ όμορφη στιγμή των δύο νέων. Ήταν όλα υπέροχα. Το ζευγάρι θα παντρευόταν σε ένα ανοιχτό ‘ξωκλήσι το οποίο ήταν στολισμένο ονειρικά από τα πρώτα βήματα της νύφης στο σημείο που το αυτοκίνητο θα την άφηνε, έως ψηλά το γραφικό καμπαναριό με όμορφες ροζ κορδέλες.
Η νύφη έκανε τα πρώτα βήματα και ο πατέρας της την παρέδωσε στον Νώντα χαμογελώντας. Οι δυο τους πλησίασαν το βήμα ‘μπρος στον ιερέα. Η Ιουλία έτρεμε και το ιδρωμένο της χέρι έκανε το Νώντα να της δώσει ένα πεταχτό…
…δεν πρόλαβε για τίποτα. Ο κόσμος πίσω τους άρχισε να φωνάζει πανικόβλητα. Κοίταξαν ψηλά. Ένας άντρας κρεμόταν από τις ροζ κορδέλες στο καμπαναριό. Ήταν ο Λευτέρης.
yannidakis press 
Εντελώς τραγικό το τέλος!!!!Καλά που δεν έκοψα το κεφάλι μου…:))